W Polsce, podobnie jak w innych krajach Unii Europejskich, bardzo dużo mówi się o dyskryminowaniu kobiet w miejscu pracy. Niższe płace, niechęć pracodawców do zatrudniania na umowę o pracę, szowinistyczne zachowania męskiej części personelu i większe ryzyko mobbingu – wszystkie te problemy, przeszkadzające kobietom w życiu zawodowym, są realne i trzeba z nimi bezkompromisowo walczyć. Jednak mężczyźni też narażeni są na nierówne traktowanie i również warto, by domagali się przestrzegania swoich praw, czego dowiódł historyczny wyrok brytyjskiego sądu w jednej z takich właśnie spraw.

Pozew o dyskryminację wniosło 18 pracowników Uniwersytetu Trinity Saint-Dawid w Walii: stolarze, blacharze i dozorca, czyli sami mężczyźni. Zarzucili władzom uczelni, że damska część personelu była lepiej wynagradzana za każdy przepracowany miesiąc, mimo iż wszyscy należeli do tej samej grupy płacowej. Sąd przyznał rację „dyskryminowanym panom” i nie dał się przekonać argumentom wysuwanym przez zarząd uniwersytetu, który próbował wytłumaczyć tę niesprawiedliwość w miejscu pracy korektami, jakie były dokonywane w zawieranych umowach.

W Wielkiej Brytanii najczęściej kobiety wnoszą skargi o dyskryminację w zakładzie pracy. Zarabiają one o 19,7 procent mniej niż mężczyźni – tak wynika z danych Brytyjskiego Urzędu Statystycznego.